Ян Судрабкалн (1910-ж.т.)

О, күлгүн кыз!

О, күлгүн кыз, назиксиң да тунуксуң,
Окула элек китептеги ырлардай,
Чырымталсың, жүзүмталсың, сылыксың,
Чын жүрөктөн айтылуучу сырлардай.
Бирок айкын көрүп турам,
Алды жакта кимдер бар?
Касаба бар, азгырылуу, түйшөлүү,
Кара шамал коркунучтуу түндөр бар.
Жүзүң жүдөп, ичтен жеген оору алып,
Жүрөк түшүп калтырачу күндөр бар.
Көрүп турам, көп коркунуч кырында,
Кенебестен басасың.
Бул куракта сүйүү деген бороон бар,
Бууракандуу түндү сезбей жатасың.
Булгана элек, суук колдор жете элек,
Булут мисал жеңилсиң да тазасың.
Буулугуу бар, толгонуу бар, толкун бар,
Бул курактын көрө элексиң жазасын.
О, күлгүн кыз, жазгы гүлдөй жайнаган,
Ойлоп кетем обонсуң деп сен өзүң.
Торгой менен таңда туруп сайраган,
Толкуп кетем үнүң уксам мен өзүм.
Унутулган өмүрүмдөй,
Укмуш сенин элесиң.
Жаштыгымдай, жакшы ырымдай,
Эске келе бересиң!

(Эрнис Турсуновдун котормосунда)